Własność w myśli Plinia Corrêi de Oliveiry
Własność w myśli Plinia Corrêi de Oliveiry – Plinio Corrêa de Oliveira był obrońcą własności prywatnej, którą uważał za powiązaną z innymi wartościami: tradycją i rodziną. Według niego miłość rodzicielska zachęca do pracy i oszczędzania w celu przekazania majątku dzieciom. Jest to wymóg zarówno prawa naturalnego, jak i wiary. W dziedziczeniu „spotykają się” rodzina i własność, a także tradycja jeśli uwzględnić wartości pozaekonomiczne. Corrêa de Oliveira uznawał własność prywatną i prawo do przekazywania jej w drodze dziedziczenia za wymóg sprawiedliwości. Sprzeciwiał się m.in. podatkom od spadku, ponieważ twierdził, że konfiskowanie (jak traktował ten podatek) dóbr przekazywanych dzieciom jest sprzeczne z miłością ojcowską, będącą niezbędnym elementem rodziny[1].
Ten katolicki myśliciel podkreślał, że własność prywatna jest ponadto chroniona przez dwa przykazania – VII i X, a rezygnacja z nich w imię ugody Kościoła z państwem komunistycznym oznaczałaby przekazanie ludziom zniekształconego obrazu Boga. Ponadto brak własności uniemożliwiłby poznanie tego, czym jest cnota sprawiedliwości – oparta na rozróżnieniu na „moje” i „twoje”. Ponieważ sprawiedliwość jest cnotą kardynalną, bez niej niemożliwe byłoby uświęcenie. Ponadto własność prywatna skłania do ćwiczenia charakteru, podczas gdy systemy kolektywistyczne sprzyjają raczej jego atrofii, zniechęceniu, nudzie i wynikającym z niej problemom psychicznym włącznie z samobójstwami[2].
Corrêa de Oliveira sprzeciwiał się krytyce zasady własności prywatnej z perspektywy chrześcijaństwa. W 1960 r. wydano napisaną przez niego i ekonomistę Luiza Mendonça de Freitasa książkę Reforma rolna, kwestia sumienia (Reforma Agrária, Questão de Consciência). Autorzy sprzeciwiali się w niej dążeniom do wywłaszczenia wielkich brazylijskich posiadaczy ziemskich, popieranym przez krajowych biskupów będących zwolennikami teologii wyzwolenia. Przeciwko planom reformy rolnej w Brazylii Corrêa de Oliveira występował także w latach 1980 i 1985. Argumentował, że jedynie państwo zyska na realizacji planów odebrania ziemi latyfundystom i utworzenia na ich miejsce spółdzielni, w których zatrudnieni zostaną robotnicy rolni[3].
W 1977 r. w książce Tribalismo Indígena, Ideal Comuno-Missionário para o Brasil no Século XXI (Tubylczy trybalizm, komunistyczny ideał misyjny dla Brazylii XXI wieku) sprzeciwiał się rewolucyjnej koncepcji misji, która przedstawiała proste i pozbawione własności prywatnej życie Indian jako wzór do naśladowania, umniejszając konieczność przyjęcia przez nich wiary chrześcijańskiej[4]. Z kolei w grudniu 1981 r. Corrêa de Oliveira napisał broszurę na temat francuskiego tzw. socjalizmu samorządnego, w której krytykował plany francuskich radykalnych socjalistów[5]. To ostatnie opracowanie opublikowane w 50 najważniejszych pismach na Zachodzie spotkało się z uznaniem m.in. Friedricha von Hayeka[6].
Na łamach swojej książki Rewolucja i kontrrewolucja brazylijski intelektualista ubolewał nad wzrostem tendencji do ekonomicznego egalitaryzmu i kontroli państwa. Za torujące drogę do komunizmu uważał takie zjawiska, jak m.in.: ograniczanie prywatnej przedsiębiorczości, podatki spadkowe, ingerencje państwa w handel zagraniczny, wynagrodzenia, czynsze, bankowość, szkolnictwo media.
Plinio Corrêa de Oliveira, chociaż podkreślał kluczową rolę szlachty i jej prawo do posiadania majątku, a także uprawnienia przedsiębiorców zagrożonych przez etatyzm, zwracał jednocześnie uwagę, że należna pracownikowi zapłata jest również formą własności[7]. Podkreślał, że celem kontrrewolucji (działania w obronie chrześcijańskiego porządku) nie jest faworyzowanie konkretnej klasy społecznej, lecz walka w obronie zasad: „(…) ta sama zasada walki przeciw komunizmowi powinna kierować pracodawcą, aby szanował prawo pracownika do sprawiedliwego wynagrodzenia, odpowiedniego do jego własnych potrzeb i jego rodziny. (…) Kontrrewolucja jest nie tylko obrońcą własności pracodawcy, ale również pracownika. Nie walczy ona o interes grup lub klas, lecz o zasady”[8].
Przypisy[edytuj]
- ↑ P.C. de Oliveira, Tradition, Family and Property. (ang.), 18 grudnia 1968, [dostęp: 29 kwietnia 2016].
- ↑ P.C. de Oliveira, Wolność Kościoła w państwie komunistycznym. (pol.), 21 sierpnia 2007, [dostęp: 29 kwietnia 2016].
- ↑ R. de Mattei, Krzyżowiec XX wieku. Plinio Corrêa de Oliveira, przeł. J. Wolak, Kraków 2004, s. 162–175.
- ↑ P.C. de Oliveira, Indian Tribalism: The Communist-Missionary Ideal for Brazil in the Twenty-First Century. (ang.), 30 listopada 1977, [dostęp: 29 kwietnia 2016].
- ↑ P.C. de Oliveira, The Double Game of French Socialism: Gradual in Strategy, Radical in Goal. (ang.), 12 grudnia 1981, [dostęp: 29 kwietnia 2016].
- ↑ Por. P.C. de Oliveira, Rewolucja i kontrrewolucja, Kraków 2007, s. 124.
- ↑ P.C. de Oliveira, Rewolucja i kontrrewolucja…, s. 107–111.
- ↑ P.C. de Oliveira, Rewolucja i kontrrewolucja…, s. 109.
Błąd Lua w module „Moduł:Kontrola_autorytatywna”, w linii 571: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
This article "Własność w myśli Plinia Corrêi de Oliveiry" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Własność w myśli Plinia Corrêi de Oliveiry.
