Bitwa pod Fangornem
| |||
konny Rohirrim | |||
Data | 29 lutego 3019 roku Trzeciej Ery | ||
Miejsce | południowy skraj Fangornu | ||
Przyczyna | próba przedarcia się orków do Isengardu | ||
Wynik | zwycięstwo Rohirrimów, ucieczka z niewoli Meriadoka Brandybucka i Peregrina Tuka | ||
Terytorium | Wschodnia Bruzda (północny Rohan) | ||
Walczące strony | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Portal Śródziemie |
Bitwa pod Fangornem – starcie ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Jedna z bitew stoczonych w ramach Wojny o Pierścień.
Sytuacja ogólna[edytuj]
Po starciu na Amon Hen i wzięciu do niewoli hobbitów Meriadoka i Peregrina przez orków, oddział tych ostatnich ruszył w kierunku Isengardu. Saruman, który chciał uzyskać Jedyny Pierścień dla siebie, wiedział, że posiada go hobbit. Stąd też orkowie na jego służbie mieli rozkaz porwania każdego napotkanego przedstawiciela tej rasy. Za porwanymi wyruszyli w pościg Aragorn, Gimli i Legolas.
Bitwa[edytuj]
Oddział ok. dwustu orków pod dowództwem Uglúka, zdążał przez Wschodnią Bruzdę w kierunku Fangornu i Rzeki Entów, chcąc dotrzeć możliwie szybko do siedziby Sarumana. Po drodze dochodziło do sprzeczek i potyczek wewnętrznych, ponieważ oddział stanowili orkowie z Isengardu (Uruk-hai) oraz z Morii i Mordoru (tym przewodził Grishnákh). W czasie przemarszu przez stepy północnego Rohanu, orków wypatrzył éored Éomera, Trzeciego Marszałka Riddermarchi. Po kilkugodzinnej pogoni, Rohirrimowie dogonili i okrążyli oddział orków na wzgórzu w pobliżu Rzeki Entów, pół mili na południe od Fangornu.
Orkowie przez większość nocy utrzymali się w oblężeniu. Pewna grupa próbowała się przebić do lasu, ale została wybita niemal całkowicie. Ludzie z kolei przeprowadzili krótki wypad na wschodni stok wzgórza i wycofali się poza zasięg łuków. Tymczasem o Pierścieniu wiedział Grishnákh[1]. W czasie zamieszania i po krótkich targach z hobbitami, uprowadził ich poza obozowisko orków. Grishnákh chciał zagarnąć Pierścień dla siebie, ale nie zdołał się wymknąć. Przypadkowo wpadł na kawalerzystę Rohanu i na łucznika. Został najpierw ranny strzałą w rękę, a następnie zabity włócznią[2]. Dzięki temu Merry i Pippin znaleźli się poza terenem bitwy. W tym czasie z Fangornu do ataku ruszyły posiłki dla orków, pod dowództwem Mauhúra. Oddział ten jednak nie był zbyt duży i ludzie szybko go pokonali. O losie samego Mauhúra nic nie wiadomo, jednak Éomer następnego dnia powiedział Aragornowi, podczas powrotu z pola bitwy, że żaden ork nie uszedł żywy z bitwy.
Wkrótce wstał świt: Rohirrimowie zagrali na rogach, odśpiewali uroczystą pieśń, po czym ruszyli do ataku. Świadkiem tego byli hobbici, którzy zdołali się uwolnić z więzów i przeczołgać na skraj Fangornu. Okrążeni orkowie stawili zacięty opór ale zostali wybici przez kawalerię Éomera. Desperacką próbę przedarcia się do Fangornu podjęła tylko niewielka grupa Uruk-hai z Uglúkiem na czele. Éomer i jego ludzie doścignęli ich pod samym lasem i zabili. Uglúk poległ od miecza Éomera.
Po bitwie ciała orków zostały spalone, a poległym Rohirrimom usypano kurhan.
Skutki[edytuj]
Dzięki pokonaniu orków Saruman nie zdołał pojmać żadnego z niziołków i nie dowidział się, kto ma Pierścień. Wolność uzyskali Meriadok i Peregrin, którzy wkroczyli do Fangornu, gdzie następnie spotkali Drzewca. Pościg opłacił się także Éomerowi, Aragornowi, Gimlemu i Legolasowi. Wszyscy spotkali się następnego dnia (Rohirrimowie wracali na południe) i wymienili się szeregiem ważnych informacji.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Jeśli nie miał wszystkich informacji to przynajmniej zdawał sobie sprawę, że Pierścień jest niezwykle ważny i cenny;
- ↑ W adaptacji filmowej Petera Jacksona Grishnákh został tylko ranny i podążył w tajemnicy za hobbitami do Fangornu. Dopiero wkrótce później zabił go Drzewiec podczas spotkania Merry’ego i Pippina.
Bibliografia[edytuj]
- J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, Warszawa 1990.
This article "Bitwa pod Fangornem" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Bitwa pod Fangornem.