Oblężenie Angbandu
| |||
| Data | 60-455 Pierwszej Ery | ||
| Miejsce | Angband w Górach Żelaznych | ||
| Przyczyna | próba odzyskania Silmarili przez elfów | ||
| Wynik | złamanie oblężenia | ||
| Terytorium | Góry Żelazne ponad Ard-galen | ||
| Walczące strony | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Portal  Śródziemie
| |||
Oblężenie Angbandu (lub tzw. Długi Pokój) – wydarzenie ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Rozgrywało się w Pierwszej Erze Słońca. Informacje na temat oblężenia Angbandu zawiera Silmarillion w księdze Quenta Silmarillion.
Początek oblężenia[edytuj]
Po zwycięstwie elfów nad orkami w bitwie zwanej Dagor Aglareb wojska elfów dotarły pod siedzibę Morgotha w Angbandzie i rozpoczęły jej oblężenie. Wśród oblegających znaleźli się najmożniejsi przedstawiciele Ñoldorów i innych szczepów elfickich: Fingolfin i Fingon z Hithlumu; Finrod i Orodreth z Minas Tirith; Angrod i Aegnor z Dorthonion oraz siedmiu synów Fëanora: Maedhros, Maglor, Celegorm, Caranthir, Curufin, Amrod i Amras. Jednocześnie z oblężeniem dla mieszkańców Śródziemia nastało niemal czterysta lat spokoju, stąd też okres ten znany jest też jako Długi Pokój. Oblężenie nie było jednak pełne, gdyż dla elfickich armii niedostępne pozostawały szczyty Thangorodrimu oraz północne pasma Gór Żelaznych, skąd Morgoth wysyłał czasem szpiegów i niewielkie oddziały do nękania Beleriandu.
Oblężenie[edytuj]
Siły elfów trwały wokół warowni Morgotha przez niemal cztery stulecia. Choć rosły w siłę, zwłaszcza od trzeciego stulecia pobytu wokół Angbandu, to jednak nigdy nie były dostatecznie potężne, żeby zdecydować się na szturm twierdzy. W tym czasie było tylko jedno wyróżniające się starcie między oboma stronami – w 260 roku wyszedł z Angbandu i podjął atak Glaurung, skutecznie jeszcze odparty przez jazdę Fingona. Niespodziewane uderzenie Glaurunga zapowiadało pojawienie się nowych stworzeń – urulokich – które później miały stać się jedną z głównych przyczyn zakończenia Długiego Pokoju.
W czasie gdy główne armie elfickie stały w Angbandzie, w Śródziemiu doszło do kilku ważnych wydarzeń: zostały wzniesione i zasiedlone Nargothrond i Gondolin (Ukryte Królestwo) oraz obudziły się młodsze Dzieci Ilúvatara – ludzie.
Odwrót z Angbandu[edytuj]
Władca Ciemności wewnątrz swej siedziby pozostawał nadal niezwyciężony i starał się odbudować armię aby unicestwić oblegających. W końcu, w zimie 455 roku (395 rok oblężenia), z Thangorodrimu rozpoczęło się – zupełnie zaskakujące elfów – natarcie głównych sił Morgotha z Glaurungiem i balrogami na czele (w sind. tzw. Bitwa Nagłego Płomienia). Pozycje elfów zostały łatwo zdobyte, a znaczna część ich sił zginęła. W wyniku tego ataku wyniszczona została równina Ard-galen. Pozostali przy życiu elfowie musieli się wycofać. Dalsze uderzenie zostało przyjęte przez inne plemiona elfickie oraz Edainów, którzy także ponieśli znaczne straty.
Bibliografia[edytuj]
- Fonstad Karen W., Atlas Śródziemia. Przewodnik po świecie Tolkiena, Warszawa 2009;
- Tolkien J.R.R., Silmarillion, Warszawa 2007.
This article "Oblężenie Angbandu" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Oblężenie Angbandu.
|
This page exists already on Wikipedia. |
