Pierwsza bitwa o Osgiliath
| |||
| Data | 20 czerwca 3018 roku Trzeciej Ery[1] | ||
| Miejsce | Osgiliath | ||
| Wynik | sukces wojsk Mordoru: zajęcie wschodniej części miasta, umożliwienie Nazgûlom, wyruszającym na poszukiwania Pierścienia, przeprawy przez Wielką Rzekę | ||
| Terytorium | Gondor | ||
| Walczące strony | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Portal  Śródziemie
| |||
Pierwsza bitwa o Osgiliath – bitwa ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Było to starcie pomiędzy siłami Gondoru a armią Saurona, wspominane w tekście Władcy Pierścieni. Pewne informacje na temat jego temat można znaleźć też w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy Pierścieni oraz w Niedokończonych opowieściach.
Bitwa o Osgiliath[edytuj]
Pierwsza bitwa o Osgiliath – bitwa stoczona 20 czerwca 3018 roku Trzeciej Ery[1] pomiędzy wojskiem Gondoru a armią Saurona podczas Wojny o Pierścień.
Siły przeciwników[edytuj]
Od początku rządów namiestnika Denethora II Gondorczycy kontrolowali wschodnią część zrujnowanego miasta Osgiliath, odbiwszy ją z rąk żołnierzy Mordoru. Utrzymywana tam była załoga, licząca zapewne kilkuset ludzi. W czerwcu 3018 roku, w Osgiliath znajdowali się również Boromir i Faramir, synowie Denethora. Właśnie wtedy z Minas Morgul nadciągnęła armia Wodza Nazgûli. Towarzyszyły jej pozostałe Upiory Pierścienia. Wojska Saurona miały zdecydowaną przewagę liczebną nad Gondorczykami i liczyły zapewne kilka tysięcy żołnierzy (wielu z nich było Easterlingami lub Haradrimami).
Bitwa[edytuj]
Dnia 20 czerwca, pod wieczór lub już w nocy, doszło do bitwy. Armia Mordoru zaatakowała wschodnią część Osgiliath i dość szybko zepchnęła Gondorczyków w stronę Anduiny. Szczególny strach w tym pierwszym natarciu szerzył Wódz Nazgûli. Wedle słów Boromira:
Strona Szablon:Cytat.css nie ma żadnej zawartości.
(...) pokonała nas nie tylko liczba wojowników. Była z nimi potęga, której do tamtego czasu nigdy jeszcze nie odczuliśmy. Mówili ludzie, że ją widzieli w postaci olbrzymiego czarnego męża na koniu, który jak gęsty cień pojawiał się w blasku księżyca. A gdziekolwiek się zjawiał szał ogarniał naszych wrogów, a strach padał na najwaleczniejszych spośród nas, tak że i konie i wojownicy uciekali z pola[2].
W ten sposób Wódz, wraz z pozostałymi Upiorami, zdołał dotrzeć do mostu, którego Gondorczycy nie zdążyli zniszczyć i spokojnie przedostał się na drugi brzeg. Gdy opuścił pole bitwy, Boromirowi i Faramirowi udało się odepchnąć wrogich żołdaków. Dzięki temu resztki gondorskich jednostek zdołały wycofać się na drugi brzeg, burząc za sobą most. Jednak oddział osłaniający odwrót został zniszczony – ocaleli tylko synowie Denethora i jeszcze dwaj inni żołnierze, którzy przepłynęli rzekę wpław.
Efekty starcia[edytuj]
Ostatecznie w wyniku bitwy wojska Mordoru zajęły wschodnią część Osgiliath. Jednak nie to było głównym celem Saurona, tylko umożliwienie Nazgûlom przeprawy przez Anduinę, by mogły ruszyć na poszukiwanie Jedynego Pierścienia. Cały atak stanowił „przykrywkę” dla działania Upiorów, jak i próbę wysondowania siły oddziałów Denethora. Te zaś nie były, jak początkowo sądził Władca Ciemności, całkiem słabe i niezdolne do stawienia oporu. Sauron jednak nie wysłał do tej akcji specjalnie dużych sił, choć tak sądzili Gondorczycy.
Bitwę tę uznawano za początek Wojny o Pierścień.
Ekranizacja Petera Jacksona[edytuj]
W ekranizacji Władcy Pierścieni, w reżyserii Petera Jacksona, bitwa ta nie została przedstawiona. Jedynie w wersji reżyserskiej filmu Dwie wieże, wydanej na DVD, pokazana jest scena przemowy Boromira do gondorskich żołnierzy w Osgiliath po zakończeniu walki. Wszyscy świętują odniesienie zwycięstwa nad siłami Mordoru, które zostały zmuszone do odwrotu.
Przypisy[edytuj]
- ↑ 1,0 1,1 Data podana za: Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich). W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 482.
Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dzień 20 miesiąca Forelithe roku 1418. Jedynie z grubsza odpowiada on czerwcowi, bowiem ten kalendarz nie jest tożsamy z gregoriańskim. Dodać należy, iż hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Nárië. Dokładne informacje o kalendarzach Śródziemia zawarte są w Dodatku D Kalendarz Shire’u, w trzecim tomie powieści. - ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 1: Drużyna Pierścienia. Warszawa: 2002, s. 325-326 (księga druga, rozdział 2 Narada u Elronda).
Bibliografia[edytuj]
- John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
- Poszukiwania Pierścienia. W: John Ronald Reuel Tolkien: Niedokończone opowieści. przeł. Radosław Kot. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2005, s. 275-289. ISBN 83-241-2008-4.
---
- Fran Walsh, Philippa Boyens, Stephen Sinclair, Peter Jackson: The Lord of the Rings: The Two Towers. Screenplay based on the novels by J.R.R. Tolkien. 2002.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Sauron's attack on Osgiliath (ang.). [dostęp 2011-03-28]. – artykuł w Tolkien Gateway
- Anke-Katrin Eissman: Escape from Osgiliath (ang.). [dostęp 2010-08-02].
| ||||||||||||||
This article "Pierwsza bitwa o Osgiliath" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Pierwsza bitwa o Osgiliath.
