Korsarze z Umbaru
Korsarze z Umbaru – postacie ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Pojawiają się w Powrocie króla, trzeciej części Władcy Pierścieni. Informacje na temat ich historii znajdują się w Dodatkach do tego tomu.
- W angielskim oryginale – Corsairs of Umbar
- Przekład Marii Skibniewskiej – korsarze z Umbaru
- Przekład Jerzego Łozińskiego – piraci z Umbar
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – korsarze z Umbaru
Mianem tym określano korsarzy mających za swoją siedzibę Umbar. W kolejnych latach Trzeciej Ery działały trzy różne (ze względu na pochodzenie) grupy Korsarzy. Wszyscy oni byli wrogo nastawieni do Gondoru i atakowali to królestwo.
Korsarze z czasów Królów Żeglarzy[edytuj]
Pierwszymi Korsarzami byli potomkowie Czarnych Númenorejczyków, którzy wymieszali się z innymi, sąsiednimi ludami. Po swoich przodkach odziedziczyli żywą nienawiść do Gondoru. Atakowali to państwo za rządów Królów Żeglarzy. Zostali pokonani i wypędzeni przez Eärnila I, który zdobył Umbar w 933 roku.
Korsarze – zwolennicy Castamira[edytuj]
Następnymi Korsarzami byli synowie i zwolennicy Castamira Samozwańca, którzy przegrali w wojnie domowej (Waśni Rodzinnej) z prawowitym królem Eldacarem. Mieli jednak na tyle siły, by w 1448 roku oderwać Umbar od Gondoru i założyć tam własne państewko. Przez następne lata atakowali wybrzeża Południowego Królestwa i toczyli z nim wojny o panowanie nad Harondorem. W 1540 roku w bitwie z nim poległ król Aldamir, a w 1634 zaś Minardil. Wreszcie ich napady stały się tak dotkliwe (docierali bowiem aż do Anfalas), że Telumehtar Umbardacil w 1810 roku zorganizował wyprawę i zdobył Umbar, likwidując Korsarzy.
Korsarze z czasów Wojny o Pierścień[edytuj]
Ostatnimi Korsarzami byli ci Haradrimowie, którzy zajęli Umbar i osiedlili się tam (nieznana dokładna data, mniej więcej po najazdach Woźników). Podobnie jak poprzednicy atakowali Gondor. W 2758 roku dokonali wielkiej inwazji (również zaatakowali Rohan), lecz ostatecznie zostali pokonani przez Beregonda. Mimo tej klęski nie zaprzestali najazdów. Chwilowo zostali powstrzymani w 2980 roku, kiedy to ich flota została zniszczona w czasie zaskakującego ataku Gondorczyków pod dowództwem Thorongila. Jednak szybko odzyskali siły i podczas Wojny o Pierścień sprzymierzyli się z Sauronem. Zagrożenie z ich strony, odciągnęło znaczną część sił południowych prowincji Gondoru od wsparcia stolicy Minas Tirith. Korsarze zdobyli Pelargir, lecz zostali pokonani przesz Aragorna II i Umarłych z Dunharrow (13 marca 3019 roku)[1]. Później ich niedobitki zostały zapewne łatwo wyparte z Umbaru za rządów króla Elessara.
Pod koniec Trzeciej Ery (a zapewne i wcześniej) statkami Korsarzy były duże galery, napędzane wiosłami przez przykutych niewolników, posiadające czarne żagle.
Korsarze w ekranizacji[edytuj]
W ekranizacji powieści (reżyserii Petera Jacksona) również uwzględniono Korsarzy, lecz sceny z ich udziałem ograniczają się do kilku migawek, pokazujących ich płynące okręty. Tylko w wersji reżyserskiej (rozszerzonej) filmu Powrót króla (wydanej na DVD) jest scena, w której widzimy zdobycie ich floty przez Aragorna i Umarłych. W rolę jednego z korsarzy wcielił się reżyser filmu.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dzień 13 Rethe roku 1419. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu marcowi. Z kolei według Kalendarza Namiestników miesiąc ten zwał się Súlimë.
| ||||||||||||||||||||||||||
This article "Korsarze z Umbaru" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Korsarze z Umbaru.
